PRZYGODA

Lucjusz Michał Kowalczyk

PostanowiÅ‚em i tak zrobiÅ‚em -
Zaznać przygody pośród mórz.
Wór spakowałem, dom pożegnałem
I żeglowałem wkrótce już.

Lecz jakże można nazwać przygodą,
Kiedy siÄ™ woda leje do zÄ™z,
Gdy wiatr i fale żagle zrywajÄ…,
A Neptun mÄ™czy aż do Å‚ez.

Wkrótce w dni parÄ™ straciÅ‚em wiarÄ™,
Å»e wÅ‚aÅ›nie tego w Å¼yciu chcÄ™.
BÄ…ble na dÅ‚oniach, zmÄ™czenie w skroniach,
Co ja tu robię - któż to wie?

Bo jakże można nazwać przygodą...

Lecz gdy wracałem, to żałowałem,
A nawet brała trochę złość.
Nic to takiego, drogi kolego,
Å»e siÄ™ dostanie czasem w kość.

Można to nazwać niezłą przygodą...

Kumple sÅ‚uchali jak oniemiali,
Gdy wspominałem tamten czas.
Szklanki wznosili i nie wierzyli,
Że chcę popłynąć jeszcze raz.

Bo polubiłem taką przygodę...

I tak żegluję już latek kilka,
Myślę, że nie jest aż tak źle.
Wkrótce siÄ™ zmieniÄ™ w morskiego wilka
I pokazywać będą mnie.

Bo pokochałem taką przygodę...

  Dodaj do ulubionych szant »

60   miejsce

 0.00